Obszar produkcji Colli Martani DOC obejmuje rozległe tereny położone na północny-wschód i południowy zachód od pasma wzgórz o tej samej nazwie, które rozciągają sie od miejscowości Massa Martana w kierunku północnym, aż po Bettonę, w regionie Umbrii. Część tych terenów położona na prawym brzegu Tybru należała niegdyś do starożytnej Etrurii. Nie mniej jednak również tereny położone na lewym brzegu rzeki pozostawały pod wpływem Etrusków, zwłaszcza w czasach rzymskich, kiedy starożytne miasto „Tutere" (obecnie Todi) uzyskało połączenie drogowe z Via Flamina, najważniejszą w ówczesnym czasie drogą prowadzącą z Rzymu na północ, biegnącą wzdłuż grzbietów Monti Martani. Miejsce, w którym krzyżowały się obydwie drogi nazwane zostało przez Rzymian „Vicus Martis". Tu znajduje się jeden z najstarszych kościołów chrześcijańskich - Santa Maria in Pantano.
Powszechnie znany jest
entuzjazm, z jakim poeci opiewali żyzność i płodność ziem na
terenach zasiedlonych przez Etrusków. Rzymski historyk Tytus Liwiusz
zachwycał się „życiodajnymi polami”, a Marcjalis w swoich
wersach sławił miejscowe wino, porównując je z najlepszymi winami
z Tarragony. Należy podkreślić, że już w czasach Aleksandra
Wielkiego, sława win z Etrurii sięgała daleko poza grancie tej
krainy, docierając do położonej po drugiej stronie morza Grecji.
Pliniusz Młodszy opisując te ziemie
zwraca uwagę na
wszechobecne winnice „tworzące gęsty kobierzec zieleni, który
przykrywa okolice aż po sam horyzont”. Pliniusz Starszy w swojej
Historii Naturalnej (Naturalis Historia) pośród różnych
opisywanych odmian winorośli wymienia również szeroko
rozpowszechniony na tych ziemiach szczep, w którym historycy
rozpoznali dzisiejsze Grechetto.
Przez stulecia, wytwarzane w tej okolicy wino znajdowało entuzjastów, którzy zadbali o to, aby jego sława przetrwała pokolenia, jednocześnie motywując lokalnych producentów do ciągłego ulepszania technik uprawy i produkcji. Ukoronowaniem tego długiego procesu było powołanie do życia w 1989 roku apelacji DOC.